dizide var Gri Adam , Netflix'in bu Cuma yayın hizmetinde yayınlanan yıldızlarla dolu aksiyon gerilim filmi, esasen 20 dakikalık kesintisiz silah şiddeti. Eski bir CIA suikastçısı olan Ryan Gosling, halka açık bir banka elleri kelepçeli ve CIA'in Gosling'den kurtulmak için tuttuğu sosyopatik tetikçi Chris Evans, bölgedeki silahlı silahlı her adamı açık ateşe verdi. Bazukalar, tabancalar, otomatik tüfekler. Büyük silahlar, küçük silahlar, kayalara dayalı silahlar.
jake paul woodley dövüşü ne zaman
Bu sahneye kadar eğleniyordum. Gosling'in havai fişeklerle dolu bir depoda ve gökten düşen bir uçakta herifleri dövdüğünü izlerken eğlendim. Ana de Armas'ı çiçekli bir takım elbise içinde ve Evans'ı sözde çöp 'şişe' içinde izlerken eğlendim. Ama mermiler yağmaya devam ederken, ekrandaki figüranlar çığlık atıp canlarını kurtarmak için koşarken, Evans'ın haykırdığı gibi. daha fazla silah —Eğlenmekten kendimi alamadım. Bir endişe batması yüzünden dikkatim çok dağılmıştı, bağırsaklarımdan başlayıp göğsüme doğru ilerledim.
Çünkü Prag'da bir meydanda silahlı adamların ateş açmasını birkaç dakika izledikten sonra, aklım artık filmde değildi. Ryan Gosling'in bundan nasıl kurtulacağını düşünmüyordum; Kendi sinemamdaki en yakın çıkışı ve aktif bir tetikçi acil durumunda nasıl koşacağımı değil, nasıl yürüyeceğimi düşünüyordum. Işıltılı genç queer insanlardan oluşan kalabalığı düşünüyordum. hayatları için kaçan NYC Pride'daydı çünkü tek bildikleri, o başıboş havai fişeklerin toplu bir nişancı olduğuydu. Metro yolculuğumda bağırıp koltuğa vuran öfkeli adamı ve aynı şeyi düşündüğümüzü bile bile ona yer açarken diğer yolcularımla nasıl korku dolu temas kurduğumu düşünüyordum: Ya silahı varsa?
Teksas, Uvalde'de sınıf arkadaşlarının ve öğretmenlerinin yere yığılmalarını izlerken sıraların altına çömelmiş ilkokul öğrencilerini düşünüyordum. New York, Buffalo'da sıradan bir iş yaptıklarını sanan alışveriş yapanları düşünüyordum. Illinois, Highland Park'ta 4 Temmuz geçit törenini izlemek için dışarı çıkan aileleri düşünüyordum. Hayatımda kaçınılmaz hale gelmiş gibi görünen geçmiş, şimdiki ve gelecekteki sayısız toplu katliam kurbanını düşünüyordum.
Söylemeye gerek yok, biraz vızıltı oldu.
Buna bir vibe kayması veya PTSD deyin, ama ben böyle değildim. Quentin Tarantino filmlerini gözümü kırpmadan tükettim. gördüm Sağanak üç kez sinemalarda oynadı ve silah dolu her dakikasını sevdi. Ama son on yılda, izleyici olarak bende bir şeyler değişti. Hollywood mermilerine toleransım yavaş yavaş azaldı, her yeni çekim manşeti onu biraz daha aşağı itti. Aşırı şiddet içeren hype ile gönülsüzce devam ettim. Kingsman: Gizli Servis 2015 yılında dışarı çıkmak için Altın Çember 2017'de izleme fikrini eğlendirmeyi reddetmek Kralın Adamı 2021'de. (Kesinlikle yardımcı olmadı ilk filmden bir klip viral oldu, Donald Trump'ın gazetecileri şiddetle vurduğunu tasvir etmek için yeniden düzenlendikten sonra.) Christopher Nolan'ın filmini dört gözle bekliyordum. TENET Bir opera binasında aşırı gerçekçi silahlı terörist saldırıyı betimleyen bir IMAX promosyonu görene kadar. O andan itibaren, ondan korktum.
Ama şu filmdeki silahlı çatışma sahnesiyle ilgili bir şey Gri Adam kır beni. Belki de ateşli silahların aşırılığıydı. (Sorunlarına gitgide daha fazla silah atan Evans'ın karakteri ile bu kadar çok para atan yönetmenler Joe ve Anthony Russo arasındaki paralellikleri görmemek zordu. Gri Adam Netflix'in bugüne kadarki en pahalı filmi haline geldi.) Ya da belki de Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en ölümcül üçüncü okul saldırısı olan Robb İlkokulu'ndaki çekime yakınlığıydı ve haberlerde her gün yeni korkunç ayrıntılar ortaya çıkıyordu. Ya da belki de artan rahatsızlığımda sonsuz hissettiren sahnenin süresiydi.
Açık olmak gerekirse, izleyen kimsenin olduğunu sanmıyorum Gri Adam Netflix'te Ryan Gosling'in tabancayla havalı göründüğünü düşündükleri için bir kareye ateş edecekler. Hollywood silahlı şiddeti yüceltiyor mu? Kesinlikle! Aynı zamanda dev kertenkele canavarlarını ve eski sevgilinizi sarhoş olarak aramayı da yüceltir. Tutum konusunda kararsızım, örneğin, yeni bir açık mektup, Shonda Rhimes ve Julianne Moore gibi ünlüler tarafından imzalanan ve Hollywood'u, sigarayı azalttığı gibi silah cazibesini azaltmaya çağıran imza. Kongre, önemli silah kontrol yasalarını geçene kadar - ki bu, son zamanlarda göz önüne alındığında Ateşli silahların gizlice taşınmasına ilişkin düzenlemeyi bozan Yargıtay kararı kamusal alanda, yakın zamanda gerçekleşmesi muhtemel görünmüyor - Hollywood filmlerinin ABD'deki silahlı şiddet üzerinde çok fazla etkisi olacağı şüpheli görünüyor.
Aksiyon filmlerinde aşırı silah şiddetinin ortadan kalkması için çağrı yapmıyorum - en azından gerçek dünyadaki kitlesel çekimler üzerinde herhangi bir etkisi olacağını düşündüğümden değil. Sadece artık bu filmleri izleyemeyeceğimi söylüyorum. Heyecan arayan bir kaçış gibi gelmiyor. Gelecekteki travmanın kristal küresine bakmak gibi geliyor; Bir gün benim ya da sevilen birinin başına gelme olasılığı giderek artan, fazlasıyla gerçek, korkunç bir vizyon görmek gibi.
Belki de böyle hisseden tek kişi benim. Ama olmadığımı hissediyorum. Amerikan kitlesel çekim salgınının son on yılı bir boşlukta mevcut değil. Hollywood kültürel zamanın ruhunu yansıtmayı amaçlıyorsa, o zaman senaristler şunu düşünmek isteyebilirler: Gittikçe daha fazla, silahlar eğlenceli gelmiyor.