Guillermo del Toro'nun Pinokyo'su (şu anda Netflix'te) dördüncü versiyonudur. Pinokyo son iki yıl içinde yayınlandı. Kukla saldırısı başladı görsel olarak itici bir italyan filmi Geppetto rolünde Roberto Benigni'nin oynadığı, ardından da şık bir Rus çizgi filmi Pinokyo'yu seslendiren Pauly Shore (garip ama gerçek!) ve bir anlamsız Disney 'canlı aksiyon' versiyonu yönetmen Robert Zemeckis'in 1940 animasyon klasiği. Bu nedenle, güvenli bir varsayımda bulunmak için ilham alıyoruz: Birden fazla Oscar kazanan ve son birkaç on yılın en yaratıcı film yapımcılığı vizyonerlerinden biri olan del Toro'nun yeni, stop-motion animasyon versiyonu (bkz:: Panın labirenti , Suyun Şekli ), yalnızca son grubun en iyisi değil, aynı zamanda muhtemelen en iyisidir Pinokyo 80 yılda
GUILLERMO DEL TORO'NUN PINOKYOSU : YAYINLA YA DA ATLA?
Öz: Sebastian J. Cricket (Ewan McGregor) şöyle anlatıyor: 'Geppetto, Pinokyo'yu yaptığında zaten bir oğlunu kaybetmişti.' Oğlan Carlo'ydu (Gregory Mann). 10 yaşındaydı. Geçmişe Dönüş: Geppetto (David Bradley) her gece Carlo'nun sıkma kutusunu çalarken uyuması için şarkı söyler. Ayrılamazlar. Oğlan, ağaç oymacılığı çabalarında babasına yardım ediyor - ağaçları kesip yerlerine çam kozalakları dikiyor ya da bu bir del Toro filmi olduğundan, kiliseleri için devasa bir haç şekillendiriyor ve bu nedenle film yapımcısının ünlü gergin ilişkisi hakkında daha fazla düşünmesine izin veriyor. Katoliklik ile. Küçük şirin İtalyan kasabalarının dışında savaş tüm şiddetiyle devam ediyor. Bir gün Geppetto bir merdivene çıkar ve Pinokyo'dan uçak sesleri duyduklarında çarmıha gerilmiş İsa'nın dikenli tacındaki kan için ona daha fazla kırmızı boya getirmesini ister. Bir bomba düşüyor. Ama haç hala duruyor.
Cricket 'Yıllar geçti' diye anlatıyor. “Dünya yoluna devam etti. Ama Geppetto yapmadı.” Bu noktada Sebastian kendini tanıtır. O bir yazar. Muhteşem maceralara atıldı. Şimdi de oturup anılarını yazmak istiyor. Oyuk bir yeri olan bir ağaç bulur ve oraya yerleşir. Ağaç, Carlo'nun mezarının yanında durur. Sarhoş bir keder nöbetinde Geppetto ağacı devirir ve ondan Pinokyo'yu oyar ve şimdi Sebastian tam olarak kuklanın kalbinin olacağı yerde yaşıyor. Del Toro kursuna eşit, ürkütücü ama güzel ama yine de ürkütücü olan Orman Perisi'nin (Tilda Swinton) ziyareti, Pinokyo'yu (ayrıca Mann tarafından seslendirildi; istediğiniz gibi okuyun) hayata döndürür, böylece bir oyun oynayabilir. Bir çömleği şapkayla karıştırdığı müzikal parça ve böylece cemaatin önünde çarmıha gerilmiş Mesih'in kimliğine bürünerek Ayini güçlü bir şekilde bozabilir - yıllar önceki korkunç olaydan bu yana bitmemiş olan çarmıha gerilmiş Mesih.
Bu Pinokyo'nun şefkatli bir şarkı sesi var ama bu onun bir sevgili olduğu anlamına gelmez. Sebastian, oduncunun vicdanı olarak görev duygusuyla hizmet etmesine rağmen, Pinokyo inatçı ve itaatsizdir. Ve böylece sorumlu ulusal faşist Mussolini'nin bir alt mezhebinin yerel faşistleri devreye giriyor: Podesta (Ron Perlman) Geppetto'ya kuklayı okula göndermesini emrediyor ve toplantı sırasında Pinokyo'nun yemek yiyebildiğini öğreniyoruz (gerçi nasıl sindirdiği belirsizliğini koruyor; daha sonra kaka hakkında bir şarkı söyleyecek ama maddeyi üretip üretemeyeceği belirsiz kalacak) ve ayakları ateşte yandığında, Geppetto ona yenilerini oyuyor. . Pinokyo ilk gününde okula bile gitmez - babun yardımcısı Spazzatura'ya (Cate Blanchett!) sahip olan sümüklü Kont Volpe'nin (Christoph Waltz) yönettiği yakındaki bir gezici karnaval ve kukla gösterisine takılır. Elbette, Pinokyo bir yıldızdır ve sirkle birlikte kaçar, panik halindeki Sebastian onu kovalar, bu yüzden onu İtalya'da sahnelere, Mussolini'nin Hitler Gençliği eğitim kampı versiyonuna ve bir korkunç deniz canavarı. Oh, ve ayrıca ölüme ve birkaç kez geri. Bu Pinokyo'nun varoluşsal doğası hakkında başka birinin birkaç düzine sorusu var mı?
Size Hangi Filmleri Hatırlatacak?: GdT'nin P'si gibi garip ama harika çabalar/göreceli ticari aykırı değerlerle daha çok ortak noktaya sahip mercan ve Wes Anderson'ın stop-motion çalışması ( Fantastik Bay Fox ve Köpekler Adası ) Disney'in şimdiye kadar yaptığı her şeyden daha fazla. Sonra tekrar, Mussolini'nin acımasız, komik tasviri akla geliyor Führer'in Yüzü , Nazileri palyaço gibi gösteren ve Hitler'in kupasına sulu bir domates sıçratan Donald Duck karikatürü.
İzlemeye Değer Performans: Buradaki seslendirme kusursuz - Bradley, McGregor, Waltz, Blanchett (tekrar söyleyeceğim:!), Tuhaf, eterik seslere sahip ruhani varlıklar olarak Swinton. Ancak ister şarkı söylerken ister konuşurken Pinokyo için tatlı bir naifin yaramaz tonunu bulan Mann'ı seçmeliyiz.
Unutulmaz Diyalog: Bu iki parçayı da seviyorum:
Pinokyo, görünüşteki ölümsüzlüğü üzerine: “Birçok kez öldürülebilirim! Ben dünyanın en şanslı çocuğuyum!”
Veya bu değiş tokuş:
Mussolini: 'Kaka mı?'
Mussolini'nin yalakalığı: 'Evet, kaka, ekselansları.'
Cinsiyet ve Cilt: Hiçbiri.
Bizim yaklaşımımız: Del Toro'nun estetik, tonal ve tematik eğilimlerine aşina olanlar buna şaşırmayacaktır. Pinokyo - tuhaf, sevimli, grotesk, büyüleyici, rahatsız edici, tatlı ve son derece hareketli. Yapımcı, çok tanıdık bir hikayeyi tekrarlamak veya uyarlamak yerine, yazar Carlo Collodi'nin hikayesine dair yorumuna kendisinden büyük bir parça katmış görünüyor. Pinokyo'nun Maceraları , uyanma ve rüya görme, ruhsal ve bedensel, bilinç ve duyarlılık hakkındaki fikirleri keşfedebilmek için karakterleri kendine özgü merceğinden filtreliyor. Ayrıca özgürlük ve baskı, Del Toro, Pinokyo'nun Mussolini'nin Tweens için Li'l Fascie Kampında Podesta'nın oğlu Candlewick'e (Candlewick!) katıldığı bir bölüm için klasik eşek skeçini bir kenara bırakırken - bir sekansın sahip olabileceğinden daha dramatik bir ağırlık taşıyan bir sekans. on yıl önce.
Yani: İçsel benlik, babalar, siyasi tiranlar, orman ruhları, İsa'nın babası - sanki ipler her zaman birilerinin elindeymiş gibi görünüyor.
Bir 'aile filmi' için baş döndürücü şeyler mi? Belki - görsel olarak, filmin genç izleyiciler için bunaltıcı olmadan zorlayıcı olması muhtemeldir. Birincil engel, Pinokyo'nun Boyasız Arizona versiyonu olan başlık karakterinin tasarımıdır - ham ahşap, kabaca oyulmuş, çıplak, bir kulağı eksik, çarpık jack-o'-fener gülüşü, kalbinde bir böceğin yaşadığı delik. Sarılabilir, o değil. O huysuz, alçak bir şeytan; veya Podesta'nın dediği gibi, 'muhalif bir kukla'. En sarsıcı macerası, gerçek bir del Torocu üslupla karşıladığı ölümden sonraki yaşam macerasıdır: korkuyla değil, açık yürekli merak ve merakla.
Çocuklar için kanca, Geppetto ve Carlo'nun hikayeyi kedere dayandıran baba-oğul bağı olabilir (Pixar'ın filmindeki yürek burkan sekansı düşünün). Yukarı Ellie ve Carl'ın hüzünlü hikayesini anlatan), geçiciliğin başgösteren hayaletinin altında mutluluğu bulmaya dair daha büyük, daha sofistike kavramlara geçmeden önce. Komedide daha geleneksel bıçaklamalar yaygın olmasına rağmen, daha çok sürprizin zevkinden sık sık güldüm: Cırcır böceği, sık sık ezilmeden hemen önce, gergin ama iyimser mizah anlayışını rutin olarak araya sokar; Volpe, zalim, bencil bir soytarı olan yerleşik Snidely Whiplash'tir; Benekli bir gözü, uyuz kürkü ve bir paçavra gibi dağınık giysileri olan Spazzatura, adil bir dünyada tonlarca pelüş suret satar ama yine de kalpleri fetheder.
Del Toro'ya burada iki önemli sanatçı yardım ediyor: Çarpıcı animasyon dizilerinin yaratıcısı yazar Patrick McHale Macera zamanı ve Bahçe Duvarının Ötesinde , filmin ortak senaryosunu yazdı ve stop-motion veterineri Mark Gustafson. Fantastik Bay Fox ve Oz'a dön , ilk uzun metrajlı filminin ortak yönetmenliğini yapıyor. Ortamdaki uzmanlıkları, del Toro'nun kendine özgü sıcaklığı ve harikaları ve dehşetleriyle tanımlanan bir dünya vizyonuyla mükemmel bir şekilde örtüşüyor. Doğanın güçleri ve insanların güçleri iş başındadır ve aralarında bedenin ahşap ama ruhun empiriği olan Pinokyo vardır - bu, yürek burkan, acının mı gözyaşlarının mı gözyaşı mı olduğu sırasında öne sürülen bir fikirdir. neşe postscript. Sadece del Toro'nun Pinokyo çok kışkırtıcı, korkutucu, sevecen ve rahatlatıcı olabilir.
Çağrımız: AKTARIN. Guillermo del Toro, masalların yeni ustasıdır ve onun Pinokyo bir mucizedir.
John Serba, Michigan, Grand Rapids'de yaşayan bir serbest yazar ve film eleştirmenidir. Çalışmalarının devamını şu adreste okuyun: johnserbaatlarge.com .